İbrahim Özgün

Ve bir sabah! Nedendir sonra,

Fecrin, kırmızısı delindi.

Nice çırpınışlardan sonra,

Nihayet, sabaha gelindi.

Haykırış ve çırpınış kalan

Sabah rüzgarda dalgalanan,

Yakarış, bir gösteri o an

Boynu bükük dalda sallanan.

Yürünür nice o yollardan,

Ardında sallanan kollardan

Gözükür bulut yarasından

Yapışır tutku arasından.

Yaşar kendi gün için için,

Bilinmek ister derdi, niçin?

Yollarda hep o sevda kokar,

Değer güne kalpleri burkar.

İbrahim Özgün