İbrahim Özgün
Ve bir sabah! Nedendir sonra,
Fecrin, kırmızısı delindi.
Nice çırpınışlardan sonra,
Nihayet, sabaha gelindi.
Haykırış ve çırpınış kalan
Sabah rüzgarda dalgalanan,
Yakarış, bir gösteri o an
Boynu bükük dalda sallanan.
Yürünür nice o yollardan,
Ardında sallanan kollardan
Gözükür bulut yarasından
Yapışır tutku arasından.
Yaşar kendi gün için için,
Bilinmek ister derdi, niçin?
Yollarda hep o sevda kokar,
Değer güne kalpleri burkar.
İbrahim Özgün